مذاکرات هسته ای به جائی رسیده که برای عده‌ای زمینه خوشحالی ایجاد کرده است و برای برخی ها هم بهانه ای برای تسویه حسابهای سیاسی شده است.

اما چند نکته را باید مد نظر داشت:

1.       ذوق زدگی اروپائی‌ها را نمی‌توان در این توافق انکار کرد. انگار آنها بیشتر از ما نیاز به این مذاکرات دارند.

2.      اینکه امروز اروپائی‌ها تن به احترام متقابل داده‌اند حاصل تلاشهای بی وقفه ایست که در دولت قبل انجام شد و اروپائی‌ها را به شدت به عقد رانده بود.

3.      ما در این ده ساله ای که درگیر این برنامه هسته ای بوده‌ایم دستاوردهائی داشتیم که غیر قابل انکار است؛ ما بهترین تریبونهای تبلیغاتی دنیا را برای تبلیغ خود و تبلیغ پیشرفت علمیمان به کار گرفتیم. ما حرف حساب را به همه دنیا رساندیم و ظالمانه بودن تحریمهایمان را تمام دنیا فهمیدند. مااثباتکردیمکهآمریکائیهاغیرقابلاعتمادند. ما به اطاعت رهبر عزیزمان سیدعلی بسیار شاد و خورسندیم و اگر الان هم امتیاز دادیم دلخوشیم که؛ تا تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور.

4.      فرصت خوبی برای اثبات کارآمدی مذاکرات فراهم شده است و ما تا شش ماه دیگر هم منتظر می‌مانیم ببینیم آیا همه تحریمهای ظالمانه برطرف خواهد شد یا اینکه دوباره مذاکره‌ای دیگر می‌طلبد. اگر این مذاکرات برای ما رفع تحریم‌ها را به دنبال داشته باشد برای غربیها فروختن ژست ابرقدرتی خواهد بود. و فقط در این صورت برد برد معنا دارد.